Over een bijzonder aardige arts en een gesprek waar we uiteindelijk toch in kringetjes draaiden en een ergotherapeute die een vrije dag had.

 

Het was een bijzonder aardige arts. Ze was zeker van goede wil. Ze luisterde en deed erg haar best om mijn vader op een correcte wijze te woord te staan. Ik kan echt niet anders zeggen.

Maar toch ...

Het tafereel in dit stukje is het familiegesprek.

Mijn vader maakte zich op voorhand nogal druk omdat men het gesprek op zijn kamer wilde houden. Behalve ikzelf, zou ook mijn broer komen. Mijn vader zat te tellen: als de arts zou komen en de ergotherapeut, waarschijnlijk ook een verzorgende en misschien de fysiotherapeut ... dat past allemaal niet in zijn kamer. 

Ik stelde voor om het maar even af te wachten.

Dat uiteindelijk alleen de arts, niet de hoofdbehandelaar maar de huisarts in opleiding, binnen kwam, verbaasde mij ook en schoot bij mijn vader in het verkeerde keelgat.

"Waar is de ergotherapeute? Zij heeft met mij gesproken over die stoel die thuis nodig is en als ik naar huis wil, is dat de belangrijkste voorwaarde op dit ogenblik..."

De arts legde uit dat dit niet de gewoonte was. Een familiegesprek vond altijd alleen met de arts plaats.

"Maar ik heb toch aangegeven dat de ergotherapeut zo belangrijk is? Kunt u haar niet bellen of ze niet alsnog kan komen?"

De ergotherapeut had een vrije dag.

Mijn vader schudde het hoofd.

"Misschien kunt u ons vertellen wat uw agenda is voor dit gesprek?", zo probeerde ik.

Ze wilde met ons doornemen hoe de behandeling er tot nog toe had uitgezien en wat, als het aan het behandelteam ligt, de perspectieven waren. Ze vertelde dat de behandeling aanvankelijk erg moeizaam was geweest door de verschillende complicaties: de wond die maar bleef lekken; het vocht in de benen; de bloeddruk die opeens zakte....maar de laatste paar weken was hier duidelijk verandering in gekomen. Eigenlijk zagen ze nu alleen nog maar een opgaande lijn: mijn vader werd elke dag sterker en zijn vaardigheden namen toe.

Mijn vader bevestigde dit volmondig. Inmiddels lukt het hem om met een rollator weer over de afdeling te lopen (onder begeleiding); hij weet zichzelf vanuit bed in zijn rolstoel te krijgen en omgekeerd en ook lukt het hem om vanuit de rolstoel op het toilet plaats te nemen. Wel is hij, zo vertelde hij, nog erg onzeker als hij een handeling moet verrichten waarbij hij, staand en leunend op de rollator, met één hand bijvoorbeeld iets van een aanrecht moet pakken. Hij voelt dat zijn krachten zijn afgenomen en dat dit herstel heel moeizaam gaat.

De arts legde mijn vader uit dat hij de komende weken nog verder aan zou gaan sterken, maar dat dit tijd en oefening vergde.

Mijn vader begon weer over de ergotherapeute en de trippelstoel. Ook voor een proefdagje naar huis, is deze voor hem cruciaal. Hoe ging het nu verder met dit onderdeel, nu zij er niet bij was?

De arts zegde toe dit zo snel mogelijk met de ergotherapeute op te nemen.

Ik begon me met het gesprek te bemoeien. Ik gaf aan dat de communicatie niet echt optimaal te noemen was. Daar was dit gesprek ook weer een voorbeeld van. Als mijn vader nu gewoon bij de behandelbespreking zelf aanwezig was geweest, dan waren er nu, we waren alweer ruim een week verder, reeds allerlei afspraken gemaakt en konden we ons bezighouden met wat er verder nog nodig is om mijn vader naar huis te laten gaan.

De arts luisterde oprecht belangstellend, maar kwam niet verder dan dat het onhandig was geweest dat er nog voor het familiegesprek gecommuniceerd was over een dagje proefverlof. Daar was dit gesprek nu juist voor bedoeld.

Verbaasd vertelde ik dat ik nu juist degene was geweest die had aangedrongen op dit gesprek. 

We draaiden in een kringetje.

We richtten ons weer op de voorwaarden voor mijn vader om hem naar huis terug te laten keren. Dat leverde een aardig lijstje op, maar steeds opnieuw kwamen we weer uit bij de noodzaak voor mijn vader om te beschikken over een trippelstoel

en de afwezigheid van de ergotherapeute ...

Ik besloot de komende week zelf maar even contact te zoeken met de betreffende ergotherapeute.