Over hoe zelfs Google tot problemen kan leiden en foto's van zijn appartement mijn vader tot weemoed stemmen ...

 


 Door zijn opname in het verpleeghuis, wordt mijn vader nu ook meegesleurd de digitale snelweg op. Zo hebben we zijn stokoude, maar nog altijd werkende Nokia telefoon vervangen door een smartphone. De Nokia was steeds minder hanteerbaar doordat mijn vader zijn gezichtsvermogen hard achteruit gaat. Mijn broer had voor hem onder de cijferknoppen doorkiesnummers geïnstalleerd, zodat mijn vader, door het drukken op een cijfer, direct met iemand werd verbonden. Heel handig, ware het niet dat mijn vader consequent de verkeerde persoon aan de lijn kreeg omdat hij de cijfers niet meer kan onderscheiden.

Het werd een smartphone speciaal voor senioren: groot scherm, grote knoppen en een beperkt aantal apps.

Maar alle routines zijn nieuw, dus ook deze telefoon vroeg veel herhaalde uitleg en voordoen. Het slechte zicht werkt ook hier niet mee natuurlijk. Gelukkig weet hij inmiddels waar zich de verschillende functies bevinden en hoe hij heel basaal de telefoon kan gebruiken.

Alle functies, behalve whatsapp. Deze app heeft de afgelopen jaren de wereld veroverd, maar dit is volkomen aan mijn vader voorbij gegaan. De Nokia kende geen whatsapp. Zijn kleinkinderen beginnen echter te "appen" (het is een werkwoord geworden!) en foto’s door te sturen. Tijd om mijn vader in te wijden in deze nieuwe wereld.

Daar dacht Google anders over.

Bij het openen van de app verscheen een scherm waarin Google aangaf zeker te willen weten dat het mijn vader was die in ging loggen…

Of ik het wachtwoord van zijn mailadres wilde invoeren. Mijn vader keek glazig toen ik hem hiernaar vroeg. Er was een alternatief: er kon een sms-code naar een telefoonnummer worden gezonden dat als contactnummer was opgegeven.

Helaas, er kwam op zijn telefoon geen sms-code binnen.

Er kon ook nog een code naar een alternatief mailadres worden gezonden. Welk mailadres ik ook invoerde, ze bleken allen onbekend. Ondertussen bleken alle functies op de telefoon geblokkeerd totdat Google gerustgesteld kon worden dat het echt mijn vader was die gebruik ging maken van de telefoon.

Ergens, heel diep in de krochten van hulppagina’s van Google, vond ik tenslotte nog een laatste route: als ik zou inloggen via zijn tablet, kon ik alle vluchtpaden opnieuw inrichten. Heel bijzonder: via zijn tablet had ik het binnen een minuut geregeld: hier wist Google blijkbaar al zeker dat het mijn vader was die zijn account volledig opnieuw inrichtte.

En het was niet eens mijn vader, maar ik was het.

Hoe dan ook, whatsapp opende zich en ik kon mijn vader de foto’s die de afgelopen weken al waren verzonden, laten zien. Hier zaten ook een paar foto’s bij die ik van zijn appartement had gemaakt.

Deze werden uitgebreid bekeken.

Hij droomde duidelijk even weg ….

richting huis …..

 

Reacties

Populaire posts van deze blog

Een terugblik op de gang van mijn vader door de verschillende instellingen en over mijn conclusie dat we nog veel te doen hebben om ouderen thuis te laten wonen.

Over hoe een blijde boodschap toch ook even moet landen en hoe Frans, de vrijwilliger, van geen dank wil horen ...

Over het ideaal van de langer thuiswonende oudere en de praktijk van marktwerking en verschraling in de thuiszorg